Sosna

Sosna

Pamiętasz samosiejkę - niepozorna,
a pięknie i szybko rosła. Co roku
chcieli ją ścinać, a przecież

budować można wokół. Potem
przychodziła zima. Na wiosnę, doglądając, broniłam jej donośnie. I wyrosła. Trochę

krzywo, ale za to katedralnie - można by
rzec, jako żywo.

Przyszło mi oddać moją sosnę.

Za komfort w reszcie
życia, za bezcen.

To nie takie proste, lecz nie zmienię
zdania - cóż, wiele wysiała i nie jest już sama. A jednak, coś jeszcze

ci powiem, wiesz? - zatrzymałam
szyszkę i

zostawię ją tobie.

I tobie też, już wiem,
że próbować mogę.